forum życia rodzinnego

Anowi

Droga życia zakonnego jest drogą wysokich wymagań i stanowi powołanie do szczególnej doskonałości , choć tej doskonałości wcale samoczynnie nie rodzi . Jest ona swoistą , bardziej oderwaną od świata niż ta , jaką kroczą inni członkowie Ludu Bożego . Daje szczególną szansę zdobycia wysokiego stopnia świętości , ale też żąda wielkiej ofiary, określonej treścią ślubów.Przez śluby osoby zakonne zobowiązują się całkowicie jakby na własność Bogu .W szczególny sposób poświęcają się Chrystusowi.Śluby nie przynoszą automatycznie postępu w miłości .Konieczna jest osobista współpraca.Realizacja zaś rad ewangelicznych jest sprawą trudną , żąda starań i wysiłków.

Anowi

Mam nadzieję , że w tym temacie wypowie się Mskrzat , który jest adekwatną osobą do owego tematu.

Anowi

Cóż -Mskrzat nic nie napisał , więc ruszam dalej .
Drogę uświęcenia ,jaką otwiera powołanie zakonne,czyli powołanie do wspólnoty życia wynikajacej ze złożenia ślubów-wieczystych lub czasowych,uroczystych lub prostych -przynajmniej trzech;czystości,ubóstwa i posłuszeństwa.Ślub ubóstw ma oderwać serce od dóbr materialnych .Wsparty na charyzmacie , a więc na darze Ducha Świetego , zobowiązuje do dobrowolnego wyrzeczenia się tych możliwości , jakie otwierają w życiu te właśnie dobra , a kierowania serca do dóbr wiecznych.Śluby czystości stanowi charyzmat , umożliwiający rezygnację ze szlachetnej miłości małżeńskiej i z radości rodzicielstwa dla większej miłości , tzn.wnoszącej niepodzielne oddanie serca sprawie królestwa Bożego.Ślubujący Bogu posłuszeństwo przekazują powołanym do tego przełożonym , w zakresie daleko idacym , choć określonym przez właściwe normy kościelne , możność dysponowania swym postępowaniem.

babka_baja

Podczas rozmowy z kapłanem usłyszałam słowa:
„Drogę do świętości stanowi w życiu pewna reguła, którą powinnam się kierować i żyć nią.” Podobnie jest na drodze zakonnej czy w innym powołaniu.
Można pisać świadectwa jednak są pewne granice, każdy robi to z własnej woli nie naruszając tajemnicy reguły czy to zakonnej czy też stanowiącej element tajemnicy spowiedzi, czy też regulaminu w zakładzie pracy itp. Tak też sugerowanie:

Anowi

Nie będę się wypowiadać, ale wydaje mi się , że Mskrzat nie potrzebuje adwokata.Poza tym , napisałam tak tylko dlatego, aby zmobilizować i zachęcić brata do pisania.Skoro ów post , został inaczej odebrany - to już problem czytającego.

babka_baja

Dobrze zrozumiałam Twój post Iwonko, dla jasnosci nie jestem dla nikogo, ani adwokatem, ani też sekretarką, a to co napisałam podyktowało moje serce, nie można się uświecać działając przeciw woli Bożej, a siedząc na forum i zaniedbując inne obowiązki (nawet sen, który też jest darem) napewno nie spodobało by sie to Bogu - po to jest forum, żeby wyrażać swoje myśli. Pozdrawiam

Dominik

Od chwili wyslania pierwszej wiadomości Anowi do drugiej minęło ponad dwa tygodnie ...
Rozumiem że prawda jest zarówno w wiadomości Anowi jak i w tym, że z kontekstu wypowiedzi Anowi wynika, że nie chciała powiedzieć nic niestosownego jak i to, że Mskrzat mógł nie mieć czasu lub możliwości na zajrzenie na to forum...
ostatnio obserwuję wzmożone kłótnie o ...nie wiadomo co ... i to na wielu forach Smutny

Nie urażajmy sie o naprawdę mało istotne sprawy...

Cóż - wiele osób interesuje życie w zakonie - może zatem mniej ważne sprawy zostawmy ?
Bardzo proszę ...

Anowi

Śluby nie przynoszą automatycznie postępu miłości .Konieczna jest osobista współpraca . Realizacja rad ewangelicznych jest sprawą trudną , żąda starań i wysiłków .Stąd zachęta Soboru , by zakonnicy starali się o zdobywanie miłości Bożej , o prowadzenie życia ukrytego z Chrystusem w Bogu [por.Kol 3,3 ] by w ten sposób rosła w nich miłość blizniego , troska o zbawienie świata i budowanie Kościoła [ por.DZ 6 ]