forum życia rodzinnego

Anowi

Zakon Bernardynów- obserwantów franciszkańskich - był ostatnim zgromadzeniem , które utworzonp na ziemiach polskich w średniowieczu .Pierwszy klasztor został założony q 1453 r. w Krakowie , w czasie kilkumiesięcznego pobytu w tym miescie jana Kapistrana , wybitnego włoskiego kaznodziei . Odtą każdy niemal rok przynosił nowe fundacje klasztorne , a napływ kandydatów był tak duży , że bernardyni szybko zbudowali w Polsce rozległą sieć konwentów od Wschowy na zachodzie , po Płock , misyjną placówkę na wschodzie .W ciągu kilkudziesięciu lat bernardyni zdołali - u schyłku średniowiecza , a u początków renesansu - zająć w życiu polskiego społeczeństwa i Kościoła miejsce doniosłe ; nigdy żaden zakon nie zdobył sobie takiej popularności . Był to , bowiem zakon otwarty , prawie narodowy i wstęp do niego był stosunkowo łatwy . Propagował prosty , zrozumiały dla każdego typ pobożności i oddziałowywał szeroko na społeczeństwo , gdyż pełni inicjatywy zakonnicy wielokrotnie zmieniali miejsce pobytu wędrując po konwentach . Surowy tryb życia w zakonie ,konsekwentne przestrzeganie franciszkańskiej idei ubóstw , nacisk w duchowości na osobiste , wewnętrzne przeżycie , a zarazem aktywna działalność wśród wiernych , sprawiły , że mury klasztorne obserwantów wydały wielu wybitnych zakonników. Można dodać ,iż nie tylko wybitnych , ale i świętych , z których chwały ołtarzy dostąpili ;św.Jan z Dukli , Bł.Szymon z Lipnicy , Bł.Władysław z Gielniowa ,Bł.Anastazy Jakub Pankiewicz i Sługa Boży Rafał z Proszowic.

Tekst zaciągnięty z książki ;Bernardyńska Droga Do Świętości; , której autorem jest o.Innocenty Marek Rusecki.

Anowi

Siła Bernardynów od początku tkwiła przede wszystkim w ich ogromnym radykalizmie życia zakonnego , co następnie odgrywało istotną rolę w ich poczynaniach duszpasterskich .Od początku ich działania bernardyńscy zakonnicy starali się być jak najbliżej społeczeństwa i jego problemów. Wśród licznych zakonów działających na terenie historycznej Polski , żaden tak mocno nie wrósł w dzieje Ojczyzny , jak Bernardyni , których określano mianem polskiego zakonu . Ich działalność to przede wszystkim ; odprawianie Mszy św. , udzielanie innych sakramentów oraz głoszenie słowa Bożego . Jednakże powstawanie ich konwentów na przedmieściach , wśród najbiedniejszej lidności o różnorodnym pochodzeniu , wpływało na różnorodność form duszpasterskich , nadając im specyficzny charakter.Wszelkie zasługi mieli Bernardyni na polu kaznodziejskim.W tym czasie , kiedy zaczynali działalność w Polsce , mowa ojczysta była jeszcze uboga .Było to wynikiem używania języka łacińskiego , języka ludzi wykształconych .Chociaż zakonnicy franciszkańscy działali już prawie od dwóch wieków w duszpasterstwie , nie mogli wpłynąć pozytywnie na ożywienie życia religijnego w społeczeństwie. Przyczyną zasadniczą był fakt , że po napadach tatarskich w XIII wieku , polskie miasta były wyludnione i uległy kolonizacji niemieckiej , co doprowdziło do upowszechnienia się języka niemieckiego.

Tekst z książki pt;Bernardyńska Droga Do Świętości - o. Innocentego Marka Ruseckiego [OFM ]

Anowi

Wspomnieć należy , iż głównym polem działalności zakonów mendykanckich była praca wśród wiernych , polegajaca na nauczaniu ludzi słowem i przykładem . Dlatego mówiąc o działalności kaznodziejskiej Bernardynów , trzeba również wspomnieć o zasługach na polu piśmienniczym .Na wielką siłę tej działalności wpłynęła zapewne obecność w szeregach obserwanckich wielkiej liczby ludzi wykształconych , pochodzących z kręgów uniwersyteckich , jak również z mieszczaństwa i szlachty .Propagowano bardzo język polski , czego nie spotykano w działalności prawie żadnego innego zakonu .Ogólnie można stwierdzić , iż kulturalny i literacki dorobek Bernardynów szedł dwoma naturami .Pierwszy nurt obejmował twórczosć piśmienniczą na użytek wewnętrzny , ściśle związany z życiem zakonnym oraz drugi nurt , przeznaczony do wiernych , wśród których pierwsze miejsce zajmowała literatura religijna.

Tekst z książki pt;Bernardyńska Droga Do Świętości - o.Innocentego Marka Ruseckiego [ OFM ]

Anowi

Bernardyni obok pracy duszpasterskiej zaangażowali się również w działalność oświatową . Szkolnictwo to zasadniczo rozwinęło się dopiero po pierwszym rozbiorze Polski . Pod koniec XVIII stulecia i w XIX wieku bernardyni prowadzili szereg szkół na rozległych obszarach historycznej Polski , we wszystkich swoich prowincjach zakonnych . W sumie ich liczba dochodziła do 45 , z czego większość stanowiły szkoły elementarne .Średnich było tylko 10. Te ostatnie nazywano podwydziałowymi , powiatowymi lub gimnazjalnymi .Bernardyńscy zakonnicy zawsze odznaczali się niezwykłą determinacją i poświęceniem w formowaniu młodego pokolenia Polaków , zarówno intelektualnym , wychowawczym i obywatelskim .

Tekst z książki Innocentego Marka Ruseckiego pt; Bernardyńska Droga Do Świętości .

Dominik

Bardzo ciekawe informacje podajesz, Anowi miły

Jak dla mnie - Bernardyni byli zawsze jednym z najbardziej znanych i zasłużonych zarówno dla Polski jak i dla całej Europy Zakonów.

Anowi

Dla mnie również, toteż podzielam Twoje zdanie Dominiku.

Anowi

Ważną cechą szkolnictwa było to , iż Bernardyni przyjmowali do swoich szkół wszystkich , którzy się zgłaszali , wśród których nie brakowało najuboższych . Były to szkoły ,których liczba uczniów nie była wysoka.Wahała się od kilku do kilkudziesięciu uczniów.Uczył w nich zazwyczaj jeden zakonnik. Program nauczania był w zasadzie taki sam we wszystkich szkołach tego typu.Nauczano przede wszystkim czytania , pisania, rachowania i religii.Szkół średnich w Prowincji Litewskiej prowadzili 5 ; w Telszach , Dantowie , Traszkunach , Mścisławiu i Bienicy.Były to szkoły , w których poziom był wysoki.Do takich szczególnie trzeba zaliczyć szkoły w Telszach, Dantowie i Trszkunach.Podsumuwując działalnosć Bernardynów w szkolnictwie średnim, trzeba przede wszystkim podkreślić , iż zakonnicy poprzez nauczanie języka polskiego , przekazywanie tradycji narodowych młodemu pokoleniu , historii i patriotyzmu , przyczynili się do podtrzymania polskości w tych trudnych dla Polski czasach.

Tekst zaczerpnięty z książki pt;Bernardyńska Droga Do Świętości-autor- Innocenty Marek Rusecki OFM

Anowi

Prowincja bernardyńska posiadała również od 1922 roku Kolegium Serafickie w Radecznicy . Była to szkoła z programem nauki gimnazjów klasycznych w zakresie klasy I - IV. Klasę V dodano w 1925 roku . Rektorem kolegium do 1936 roku był o.Metody Sikora , a pózniej o.Jan Dukla Michnar.Każdego roku uczniowie zdawali egzaminy w Państwowym Gimnazjum IV we Lwowie , a od 1930 r.w takim Gimnazjum w Sokalu .Wychowanie kolegium było podobne jak w innych niższych seminariach; codzienna modlitwa poranna, Msza św. , modlitwa wieczorna .Kolegium radecznickie było kuznią nowych powołań do kapłaństwa. Do 1939 roku wstąpiło do zakonu 138 kolegiastów , zaś do kapłaństwa doszło 82 .Po zakończeniu wojny kolegium rozpoczęło swoją działalność , która trwała tylko do 1950 roku, kiedy na mocy postanowienia władz państwowych zostało zamknięte .Szczególnie zasłużonymi nauczycielami i wychowawcami byli; o.Metody Sikora , O.Julian Kędzior , o. Jan Dukla Michnar, o.Henryk Ragan i o. Tymoteusz Tetera.

Tekst z książki Bernardyńska Droga Do Świętości - Innocenty Marek Rusecki-OFM

Anowi

Inną szkołą średnią Bernardynów było Gimnazjum w Łodzi . Zostało ono zorganizowane przez BŁ. O .Anastazego Pankiewicza w 1937 roku , od 1939 roku posiadało charakter Kolegium Serafickiego . W 1939 roku uczyło się w szkole 200 uczniów , wśród których byli także protestanci . !989 r. kiedy odzyskano cały budynek gimnazjum przeniesiono z Kalwarii Zebrzydowskiej Niższe Seminarium Duchowne, które w 1995 roku przekształcono w Katolickie Liceum Ogólnokształcące o charakterze koedukacyjnym oraz Kolegium Franciszkańskie .W 1999 roku otwarto gimnazjum.Obecnie w Łodzi funkcjonuje Katolickie Gimnazjum i Katolickie Liceum Ogólnokształcące , natomiast działalność Kolegium Franciszkańskiego został zawieszona .Ogólna liczba uczniów wynosi obecnie 220.

Anowi

Wspomnieć trzeba , iż Niższe Seminarium Duchowne w Kalwarii Zebrzydowskiej istniało w latach 1957-1989.Zostało ono przeniesione do Łodzi .Wykładowcami byli zarówno zakonnicy , jak i nauczyciele świeccy z kalwaryjskich szkół .Studia wyższe u Bernardynów były zorganizowane na wzór innych studiów Zakonu w Zachodniej Europie. W większych swoich klasztorach tworzyli oni i organizowali studia filozoficzne i teologiczne .W Prowincji Ruskiej , podobnie jak w innych prowincjach bernardyńskich , studia były zorganizowane w kilku klasztorach . Studium zakonne funkcjonowało we Lwowie ,Lublinie , Rzeszowie , Zasławiu, Dubnie, Husiatynie, Przeworsku , Radecznicy, Samborze, Sokalu i Zbarażu .W Prowincji Litewskiej studium mieściło się w Wilnie,Kretyndze , Trokach , Budsławiu, Grodnie , Drui, Słonimiu i Mińsku .W Prowincji Wielkopolskiej nauczano w Warszawie , Poznaniu , Toruniu , Skepem , Przasnyszu , Ostrołęce , Kaliszu , Łowiczu, Bydgoszczy i Piotrkowie Trybunalskim.W Prowincji Małopolskiej studium mieściło się w Krakowie , Opatowie , Pradze i Tarnowie .

Tekst z książki pt;Bernardyńska Droga Do Świętości -Innocenty Marek Rusecki OFM.

Anowi

Wśród rozmaiytch działań i podejmowanych prac przez zakonników bernardyńskich ,poczesne miejsce zajmowała działalność charytatywna , która jeszcze raz potwierdza fakt ogromnego zaangażowania społecznego Bernardynów.Działalność ta obejmowała zawsze grupy najbardziej potrzebyjące .Chociaż Bernardyni nie wyróżniali się niczym specjslnym w tej dziedzinie , to jednak jak mogli najlepiej włączali się w nurt charytatywny.Tym samym zakonnicy realizowali nowe programy społeczne Kościoła , które zostały ustalone na Soborze Trydenckim .Programy owe propagowały włączenie się duchowieństwa , a zwłaszca zakonnego , w nurt pracy społecznej .Działalność taką podjęli przy swoich klasztoprach , w których odbywała się edukacja młodzieży .Polegała ona na zakładaniu burs i konwiktów , zapewniajacych opiekę i utrzymanie ubogiej młodzieży .Zdarzały się nawet przypadki , ze z takiej pomocy korzystali uczniowie innych szkół na terenie danego miasta , jak np. w Tarnowie.Podobny przykład pomocy dla uczacej się młodzieży stanowiła działalność bernardynów przy klasztorze w Czerniakowie .Istniała tam , bowiem szkoła elementarna , w której zorganizowano dożywianie dzieci i ubogiej młodzieży .Warto również wspomnieć , iż w drugiej połowie XIX wieku , bernardyn Dionizy Czeczkowski z klasztoru św. Anny w Warszawie , rozwinął podobną działalność charytatywną na terenie stolicy.

Tekst z książki Bernardyńska Droga Do Świętości - Innocentego Marka Ruseckiego -OFM

Anowi

Współcześnie Bernardyni cenią sobie bardzo to wielkie dzidzictwo działalności duszpasterskiej , oswiatowej ,charytatywnej i patriotycznej oraz osobistej świetości przekazane im przez poprzedników.Kontynuują dziś dalej pracę duszpasterską na różnych odcinkach , poprzez rekolekcje i misje parafialne , katechizację dzieci i młodzieży , głosząc słowo Boże i spowiadając .Udzielają się również w działalności charytatywnej.Wielu zakonników poświęca się pracy naukowej i wydawniczej.Dziś są także stróżami znanych polskich sanktuariów w Kalwarii Zebrzydowskiej , Leżajsku ,Dukli , Alwernii i Rzeszowie .Wielu zakonników poświęca się pracy na misjach - w Kongo , Zimbabwe ,Libii,Gruzji , a także wśród Polonii- w Argentynie , na Ukrainie, Białorusii,w Niemczech , Stanach Zjednoczonych , Belgii i we Włoszech.

Anowi · Wysłany: Czw 10:39, 08 Mar 2007 Temat postu:

Ojcowie Bernardyni na misjach

Na zdjęciu , widoczny jest o.Teofil , który uczył moją córkę w Gimnazjum Katolickim .Wspaniały zakonnik , oddany całkowicie swemu powołaniu.Kiedy był w Łodzi , był wręcz wielbiony przez młodzież swą postawą i sercem otwartym na problemy młodzieży .Kiedy wyjeżdżał , wszystkich ogarnął smutek , że będzie tak daleko .

Anowi · Wysłany: Pią 12:15, 23 Mar 2007 Temat postu:

Formacja!
Wybierając życie zakonne , oparte na Ewangelii , jak pragnął św.Franciszek dla siebie i swoich nasladowców , kandydat na brata zakonnego czy kapłana rozpoczyna je w Postulacie , trwajacym jeden rok .Kandydat w trakcie tego czasu rozeznaje swe powołanie i odpowiednio się przygotowuje do Nowicjatu.To jest kolejny roczny etap życia zakonnego.Nowicjusze na modlitwie i spotkaniach pogłębiają swe powołanie i przybliżają duchowość franciszkańską , poznając historię ,charyzmat i życie zakonne .Na znak poświęcenia się Bogu i przynależności do braterskiej wspólnoty otrzymują habit św.Franciszka i nowe imię zakonne .Po tym dwuletnim okresie próby zakonnicy przechodzą do Wyższego Seminarium Duchownego lub Junioratu.Rozeznający dalszą drogę jako kapłan, przygotowuje się w naszym seminarium przez sześcioletnie studia filozoficzno-teologiczne.Kandydat na brata zakonnego podczas dalszej formacji praktyczno-intelektualnej [w Junioracie] , przez okres 4 lat zgłębia podstawy wiedzy teologicznej i przygotowuje sie praktycznie , ucząc się różnych zawodów , do posługi na całe życie w zakonie .

Tekst zaczerpnięty z Informatora Pielgrzyma

Anowi · Wysłany: Sob 14:29, 24 Mar 2007 Temat postu:

Mapa klasztorów o.Bernardynów