forum życia rodzinnego

Dominik

Serdecznie zapraszam do rozmów na tematy związane z duchowością chrześcijańską Wesoly

Czym wogóle jest "duchowość chrześcijańska"

Jak ją realizujemy

Czym różni się od duchowości innych religii

Serdeczniepolecam tą ciekawą problematykę miły

Kazimierz

Dominiku , mysle , ze wazny temat zaproponowales. Duchowosc chrzescijanina to fundament jego zycia. Ja obserwuje, ze wielu chrzescijan wstydzi sie swojej duchowosci. To przejawia sie w jakichs publicznych momentach , gdzie nalezy zachowac sie jak chrzescijanin. Duchowosc dla mnie to przezywanie wiary najpierw w swoim sercu a potem w zyciu. Mozna rowniez mowic o duchowosci Maryjnej i wielu in nych , ktore akcentuja szczegolnie wyraznie w swoijej formacji chzrakterystyczne kierunki dzialania. Dla mnie duchowosc chrescijanska - to zdobywanie i utrwalanie wiedzy religijnej oraz nieustanne doskonalenie wdrazania w zycie ducha wiary.Tyle na poczatek

Mskrzat

Duchowość Hmm. Są zakony, które mają jaką duchowość i w tym są bogactwem Kościoła. W nas winna być duchowość:
- Człowiecza- winniśmy być za godzien ludźmi dla drugich szanując ich godność mając ich w szacunku
- Chrześcijańska- Jak żył pierwszy Kościół pierwotny, dla których Chrześcijanin to ktoś, kto kocha bliźniego i jest gotowa na wiele dla niego.
-Boża to taka, gdy robi wszystko, bo wiemy, że Bóg jest pośród nas i swoim czynem wszystko czynimy na Jego chwałę.
Chyba taka powinna być hierarchia duchowości w nas. To chyba schemat religijności i dla katolików i wszystkich innych wierzących.
Ale to moje zdanie a co wy na to?

Nicol@

Czy moge odpowiedziec linkiem?
[link widoczny dla zalogowanych]

Mskrzat, nie jestem do końca przekonana o takiej hierarchii, jak piszesz.
Każdy może tę duchowośc poprzestawiać wg siebie, czy nie mam racji?
To przeciez zależy od okoliczności, od nas samych, od tego, co nosimy w sercu. I wtedy to wartościowanie nabiera innej klasyfikacji. Ale i tak na jedno wychodzi.

Kazimierz

Dla mnie Mskracie duchowosc chrzescijanska powinna byc tylko JEDNA, a w niej winne byc zawarte te wszystkie wartosci o ktorych Ty mowisz. Natomiast duchowosc poszczegolnych formacji, o ktorych wspominasz to juz sprawa szczegolowa w danym przypadku ktorego dotyczy .Jedni poswiecaja sie modlitwie duchowej-kontemplacja, inni - modlitwie slowem - nauka, a jeszcze inni - modlitwie praca- -ORA ET LABORA. Natomiast moja duchowosc to poznawanie- przyjmowanie- umacnianie - i zycie wiara. Tak pojmuje mojego ducha chrzescijanskiego. U mnie nie ma miejsca na kierunkowanie duchowosci bo musze generalnie czynic wszystko we wszystkich wymiarach zycia, bo ono odemnie tego wymaga. Jednym slowem - duchowosc - to duch - chrzescijanski. Tak uwazam.

babka_baja

Mskrzat

Właśnie Kazimierzu jest tak jak napisała babka-baja. Te trzy duchowości winny być jednym. Najpierw każdy z nas powinien być człowiekiem później chrześcijaninem później duchowi blisko Boga. Innej drogi nie ma. Jeśli któreś z tych rzeczy nam zabraknie to nasz duchowość nie będzie autentyczna i pełna.

Kazimierz

Co do meritum sprawy podobnie myslimy. Dla mnie problem polega bardziej nie na tym czy my sobie mniej czy bardziej definitywnie umiemy okreslic nasza duchowosc, lec czy wogole i jaka mamy duchowosc? Duchowosc dla mnie to tak jak mowi babka-baja, formacja mojego wnetrza , oparta na okreslonych wartosciach. Zgadzam sie , ze ktos bardziej wchodzi w glebie duchowosci Maryjnej , ktos inny Franciszkanskiej a ktos inny Jgnacjanskiej. Ale to juz jest bardziej NADBUDOWKA duchowa , ktora mozna budowac bedac dobrym katolikiem - generalnie. Wowczas mozna powiedziec , ze ktos zyje duchowoscia taka a taka . Wciaz jednak z uporem maniaka twierdze, ze wspolczesny czlowiek nawet wiele sie nie zastanawia nad swoja duchowoscia , tylko zyje jako pozornie wolny od jakiejs tam duchowosci ! I w tym upatrje problem istnienia duchowosci chrzescijanskiej jako gwarancji"ludzkiego-"godnego- zycia na ziemi.

Anowi

Twórcą duchowości jest Bóg,toteż istotnym znaczeniem jest zaufać Twórcy naszej duchowości.Konieczna jest w tym celu postawa wiary,nadziei i miłości .

Anowi

Duchowość naszą budujemy całe życie,nie oszukujmy się,ale wpływ na jej rozwój ma wiele czynników.W zależności od otoczenia,rodziny w jakiej się wychowujemy itd.staje sie ona potężniejsza lub wręcz odwrotnie osłabia się.Poza tym,to jest dar łaski Bożej ,a my musimy potrafić go odpowiednio odczytać.Duchowość jest niczym powołanie na ,które my sami musimy potrafić odpowiedzieć,musimy do tego dojść swoją dojrzałością na wezwanie Pana.

Kazimierz

Zgadzm sie Anowi- trzeba sobie najpierw uswiadomic czy i jaka duchowosc mam w sobie budowac i nieustannie ta dichowosc poglebiac. Obawiam sie , ze wspolczesnie jest coraz trudniej powiedziec jaka duchowosc prezentuje wspolczesny czlowiek. Mam wrazenie , ze to troche taka mieszanka roznorodnosci pogladow i postaw , ktore zmieniaja sie czesto zaleznie od tredow mody, szpanu, zasady - wypada- nie wypada- w dopasowaniu do grupy rowiesniczej. Duchowosc powinna byc wyrazista i wymownie swiadczyc o wartosciach jakie prezentuje dany czlowiek. Duchowosc swiadczy o duchowej sile i i moralnosci czlowieka o ktorym mozna powiedziec , ze ma uformowana duchowosc a nie zmienia jej okazjonalnie albo jeszcze gorzej - jezeli trzeba powiedziec, ze ten czlowiek nie ma zadnej duchowosci , czyli nie jest uformowany wewnetrznie. Czlowiek duchowy to czlowiek wrazliwy i zdolny do uczuc wyzszych- tak mysle o sobie !

Anowi

Kazimierzu,właśnie duchowość powinna być wymowna i wyrazista ,która świadczy o wartościach ,jakie prezentuje człowiek.Otóż to,wydaje mi się,że duchowość nie powinna mieć nic wspólnego z modą,szpanem itd.Jesli takie zjawisko występuje,czy możemy w tym momencie mówić o duchowosci.Duchowość ,zależna być powinna od wnętrza człowieka,a nie od tego ,co wokół jest szpanerskie ,czy modne.

Mirosław

Anowi! Masz zupełną rację. Duchowość(podobnie jak i wiara) to DAR ŁASKI BOŻEJ. Jeśli dobrze będziemy obserwować ŚWIAT to sami "dojdziemy" do takiego wniosku.

Nicol@

Ja to powiem słowami JP II:

Wszystko o naszej duchowości [więcej.

"Orędzie Serca Bożego takie głębokie i proste, ta wspaniała teologia - teologia Serca - stoi u początków Zgromadzenia Najświętszego Serca Pana Jezusa (...). Chyba w naszych czasach jeszcze bardziej rośnie głód Serca i rośnie zapotrzebowanie na Waszą posługę i na Wasze posłannictwo! Stańcie się "ekspertami" od tej wielkiej tajemnicy, od Serca Bożego (...). Bądźcie stróżami tego przedziwnego, tajemniczego początku: początku łaski, początku Miłości, który znajduje się w Sercu, w Sercu Boga-Człowieka"

kard. Karol Wojtyła
Kraków 4 czerwca 1978 r.

"Jesteście potrzebni jako Zgromadzenie Najśw. Serca Jezusowego. Jesteście potrzebni. Potrzebny jest wasz charyzmat. Potrzebna jest wasza duchowość, potrzebna jest wasza posługa... Jesteście potrzebni ze względu na to, że charyzmat waszego Zgromadzenia, że wasze powołanie odpowiada potrzebom każdego ludzkiego serca. Dlatego prosimy was, ażebyście służyli ludzkim sercem, każdemu i wszystkim. Prosimy was, abyście w serca polskie wprowadzili tajemnicę tego Serca, które jest źródłem życia i świętości".

kard. Karol Wojtyła
Stadniki 11 czerwcz 1978 r.

Dominik

Tekst, który zaproponowała Niclo@ w wiadomosci Wysłanej 13 Lip 2006 08:26 został umieszczony również w naszej "czytelni" tego bloku tematycznego
Osobiście uważam go za bardzo wazny tekst, godny polecenia każdemu Wesoly

-