forum życia rodzinnego

Anowi

Mimo,że rodzina współczesna jest niezależna i oparta na więzach osobowych,które sprzyjają rozwojowi jej członków w praktyce okazuje się inaczej.Konflikty i trudnosci w dostosowaniu form życia rodziny do potrzeb współczesnego człowieka wywołują w rodzinach [nieraz]zniecierpliwienie[przewaznie] wśród młodych,poszukujacych rozwiazań szybkich i radykalnych.Ostatnio,modnym wręcz sięstało,aby rodziny likwidować ,może nie całą rodzinę,ale małżeństwo,opierając rodzinę na wolnym związku.Preferują wolny związek, w którym każdy z partnerów może w każdej chwili opuścić współpartnera.Toteż uważam,iż jest to jedno z poważniejszych zagrożeń istnienia rodziny,gdyż przejawia się tu wygoda i egoizm,które mogą powodować zazwyczaj tragedie tych,którzy zawierzyli takiemu związkowi ;bycia na kocią łape;

Nicol@

Anowi, witam.
A co powiesz o takim podejściu mlodych par: egoizm, wygodnictwo...
Ale tez polityka nieprorodzinna w naszym panstwie, na co Dominik znalazł ciekawwy tekst. Zastraszające, niestety, ale chyba prawdziwe.

Oto, co znalazłam:
On, ona i... pies
Łatwiej dogadać się, kto wychodzi na spacer

Już nie model "1 + 1 + 2" (rodzice plus dwoje dzieci), ani nawet "1 + 1 + 1" (rodzice plus jedno dziecko) cieszy się wśród młodych ludzi popularnością. Coraz więcej par zadowala się modelem on ona i... pies.

Zamiast spacerować z wózkiem czy chodzić z dzieckiem na plac zabaw wolą wyprowadzać swojego czworonoga i wyjeżdżać z nim w weekend za miasto.

Mają z głowy nieprzespane noce, płacze z niewiadomych powodów, kolki, kapryszenie przy jedzeniu, opiekunki, żłobki, przedszkola, itd. Nie muszą wybierać, kto w ich związku będzie robił karierę, a kto bardziej zajmie się domem, nie są "uwiązani" przy dziecku, znudzeni codzienną rutyną.

Decydując się na psa zamiast dziecka i tak mają się kim zajmować, o kogo troszczyć, przy kim dać upust swoim opiekuńczym instynktom. Zawsze łatwiej dogadać się, kto i kiedy wychodzi z psem, kto go kąpie, kto za nim sprząta, niż "przemeblowywać" całkowicie swoje życie po narodzeniu się dziecka.

Zdaniem psychologów w przypadku wielu takich par czas zajmowania się psem jest tylko etapem przejściowym, przygotowaniem do rodzicielstwa. Uczy ich odpowiedzialności za inną istotę, przyzwyczaja do codziennych obowiązków.

Niektóre jednak pary nigdy nie decydują się na wyjście z tego etapu. Wolą poprzestać na psie, nie ryzykując przy tym, że ich rodzicielskie instynkty mogłyby się nie sprawdzić przy dziecku. Nie chcą komplikować sobie życia, ograniczać je z powodu dziecka, dopasowywać do jego wymagań. Boją się, że taka zmiana mogłaby ich przerosnąć, pokazać, że jeszcze nie dojrzeli do nowej roli albo wcale się do niej nie nadają.

Może jednak warto przezwyciężyć strach, zrezygnować z wygodnego życia, stawić czoła nowym wyzwaniom i zrobić kolejny krok?

Anowi

Życzę powodzenia takim parom , zwłaszcza w starości , kiedy ich oczy szerzej się otworzą na to , co tak naprawdę istotne .

pauletta24

takie coś to poprostu szokuje. Smutny

Dominik

Niewątpliwie Gdyby sprawa dotyczyła innego czworonoga to można by powiedzieć że ktoś ma kota oczko II

A tak na marginesie - nie zapomnę jak ksiądz w jednym z kazań w naszej Parafii stwierdził ż coraz częściej jako "członka rodziny" przedstawia sie Kaplanowi zwierzaka.
Pół biedy gdy jest to pies czy kot - cóż do dziwactw można się przyzwyczaić.
Gorzej gdy za "członka rodziny" ktoś przedstawi pająka węża czy żółwia zdegustowany

Annnika

Masz coś do pajączków i wężyków język